Wielkie, stare, drewniane zdobione złotem, podwójne drzwi wiecznie chronione były przez dwóch najznamienitszych i najbardziej zaufanych członków gwardii honorowej Cesarza Vendicare. Przy otwieraniu, drzwi wydawały z siebie ciepłe, przyjazne niemal zapraszające do środka skrzypnięcie. Po wejściu do środka pierwsze co rzuca się w oczy to olbrzymie łoże wyłożone ogromnymi jedwabistymi poduszkami i pościelą w kolorze królewskiej purpury. Obwieszone zewsząd było egzotycznymi baldachimami na których nicie odgrywały najbardziej erotyczne akty. Łoże po mimo swoich ogromnych rozmiarów nie zajmowało jednak całej komnaty. Pod oknem z widokiem na niemalże całe królestwo stało spore biurko a przed nim duży piękny fotel. Na blacie leżała masa starych papierzysk, część przeczytana, część do załatwienia. Piękne pióro - prawdopodobnie feniksa bądź innego mitycznego zwierzęcia oraz kałamarz z granatowym atramentem. Po drugiej stronie, pod ścianą stał mniejszy stolik. Niski, naokoło niego kilka wygodnych ozdobnych poduszek do siedzenia. A tuż obok niewielki barek zawsze zaopatrywany w najznamienitsze trunki alkoholowe oraz te bez-alkoholowe - wyłącznie dla Ashtari.

Głośny ryk rozniósł się po całym królestwie Vendicare zwiastując przybycie ich cesarza. Prawowitego spadkobiercy tronu. Shirei wraz ze swoim smokiem oraz ich towarzyszką Illivarrą lecieli pod sklepieniem tego świata zmierzając w stronę bramy głównej zamku. Przez całą drogę Shirei nic nie mówił, nie miał wiele do powiedzenia. Trzymał ją tylko czule w ramionach aby nie musiała czuć się zagrożona przez to gdzie jest. Mimo wszystko, demony to paskudne bestie. Gdy wylądowali czekało ich już powitanie gwardii honorowej. Młodzieniec zeskoczył zwinnie ze smoka i pomógł również zejść swojej Damie.
To jest Illivarra Ysaverin Vi Draak. Cesarzowa Thangaldaros, przyszła Cesarzowa Vendicare. Moja obiecana żona i wasza przyszła królowa. - przemówił do swoich poddanych mocnym lecz przyjaznym głosem. Wszyscy żołnierze uderzyli się prawą dłonią w pierś krzycząc zgodnie "Niech żyje król!"
Poprowadził swoją wybrankę po krętych korytarzach aż do swej komnaty. Otworzył powoli drzwi i zaprosił do środka Illę. Coś kluło go w piersi, nie wiedział jeszcze do końca co, ale nie przeszkadzało mu to na obecną chwilę. Było to wręcz przyjemne. Zamknął za nimi drzwi i bez oczekiwania na jakąkolwiek reakcję rzucił kobietę na swoje łoże przytrzymując jej ręce nad głową i patrząc jej prosto w oczy.
Niech żyje król... - mruknął cicho do ucha elfki, po chwili zaczął zasypywać ją delikatnymi pocałunkami. Najpierw szyję, potem stopniowo przechodząc niżej, sprytnie omijając piersi, aby podroczyć się odrobinę ze swoją wybranką. Chciał zobaczyć jak zareaguje. Nie byli jeszcze małżeństwem, ale czy to jej przeszkadzało? Nie sądził.

Illivarra w danym momencie usłyszała dziwny trzask jakby wylądowali, zauważyła faktycznie u nich jest tak gorąco ale nie aż tak sobie wyobrażała czyli sam raz. Mroczna nie miała nic przeciwko gorących temperaturach bo to naprawdę dla niej wszystko jedno oby być blisko wybranka i przyszłego męża Shirei. Oczy miała tajemnicze można w nich zauważyć w środku pożądanie i mrok zarazem oj tak, nie wiadomo dlaczego to posiadała? no cóż cały Malcalen pewnie tyle z innymi to robił, że wyrobił się... stop stop... to nie myśli na temat o jej ojcu, trzeba w tej chwili zapomnieć. Nie ma ochoty o tym myśleć. Gdy usłyszała że Królowa Vendicare to bardzo ją zaskoczyło, będzie miała więcej obowiązków, ale dobrze chociaż na tyle, że to sojusz który ciągnie się dobre kilka lat. Chwała poprzednim cesarzom czy królom jak kto tam brzmiało. Odetchnęła i wyczuła muskanie jej ciała podczas jego pocałunków i dotyku, że aż ciało jej delikatnie zaczynało ocieplać się. Mroczna wtedy lekko popchnęła go drapieżnie na łóżko. Zaczynała podgryzać swoje wargi przy nim, oczy zaświeciły się z pożądania i namiętności. Ramiączko od sukni zaczynało się obsuwa na jej delikatnej skórze przy nim, gdy był widoczny wyraźnie dekolt przy pocałunkach obojga. Po chwili powiedziała:
- Weź mnie, jestem cała tylko twoja na zawsze - odparła do niego namiętnym i pełen pożądania głosem.

Po chwili tak jak jego szata jak i jej suknia leżały gdzieś obok łóżka. Jego ciepłe dłonie delikatnie pieściły piersi kochanki demona. Usta delikatnie całowały jej brzuch schodząc w dół. Po chwili namiętne pocałunki obejmowały jej uda. Powolne, ciepłe i namiętne pocałunki pieściły jej skórę zbliżając się powoli do bardziej seksualnej części ciała kobiety.
Ułożę świat u twoich stóp wraz z moim własnym wciąż bijącym sercem. - mruknął kiedy jego usta zaczęły całować jej intymne miejsca. Jej zapach podniecał go niemiłosiernie. Uniósł się wyżej by pocałować swoja wybrankę w usta, niżej zostawił jednak swoją ciepłą dłoń która nadal ją pieściła. Jego oddech był coraz cięższy i gorętszy tak samo jak krew w jego żyłach.
Na pewno tego chcesz? - zapytał ją cicho nachylając się do jej ucha.

Poczuła jak została mu zdjęta suknia i zauważyła, że leży obok łoża. Nie przeszkadzało ją to ponieważ nie ma żadnych kompleksów cielesnych. Dziewczyna jęknęła czując jego delikatne usta przy jej ciele, które zbliżały w dół jej brzucha. Zaczynała jęczeć cichutko przy nim, mając palec w ustach gryząc z rozkoszy przy nim. Ilivarra cały czas wydywała przyjemne dźwięki, które pokazują że podoba jej się ta sytuacja cały czas. Wtedy usłyszała jego słowa, serce zaczęło bardzo mocno bić przy nim. Wtedy po chwilowej ciszy poczuła w swojej najbardziej delikatnej części ciała jęknęła mając nadzieję, że inni nie usłyszą jej. Czuła cały czas jego ciepłą dłoń. Ciepło jej ciepła cały czas była taka sama przy nim. Delikatnie jedną nogą zaczynała ocierać o jego biodro prowokując do aktu miłości pełen pożądania. Dziewczyna wyczuła, że chce tego w tym momencie powiedziała
- Tak, pragnę tego z Tobą - odparła do jego ucha. Dotknęła dłonią delikatnie jego twarzą z pełnym uczuciem.

koniec cenzury +18

Poczuła jak za równo on w niej doszedł faktycznie synchronizowane ciała były przy tym szczytowaniu. Czuje się jak w niebie cały czas przy nim, jest szczęśliwa jak nigdy dotąd nigdy nie poczuła tyle ciepła jak od niego. Kocha go co raz bardziej i nigdy jej te uczucie nie przejdzie nigdy!. Wtedy powiedziała, myśląc, że chce z nim być.
- Cieszy mnie to kochanie moje, że tak uważasz - odparła czując jak wtulił się do niej bardzo do siebie. Dotknęła jego swoją ręką podczas pocałunku namiętnego i jak zasnął w końcu powolutku, położyła jego głowę na jej piersiach, żeby miał miękko. Zawsze to chciała zrobić, uszczęśliwiło ją to. Wyczuła wtedy Velidianę, która za nią poszła i ucieszyło ją to że pilnuje wejścia w ogrodzie mając tam budę i zasnęła biedna psina. Najwyraźniej musi przeprowadzić się biorąc ciuchy z stamtąd, ale moment przecież miała rzeczy spakowane i widzi walizki tutaj w jego pokoju to oznaczało, że mieszka do końca życia z nim. To dla niej oznaczało że jest najszczęśliwszą osobą na świecie. Po chwili jak patrzyła jak zasypiał w objęciach strasznie była ucieszona. Nie wiedziała skąd tyle uczuć w niej siedzi, przecież powinna być zimną suką, ale jest wręcz odwrotnie bo jest pełen uczuć elfką. Geny swojej mamy musiała odziedziczyć, że uczucia w niej zawładnęły. Kiedyś ją mówiła, że jak poznasz tego jedynego to wszystko zrozumiesz. Jednak miała rację moja mama Allameris, że poznam tego jedynego, którym nim stał Shirei jej pierwsza miłość i zarazem ostatnia bo chce być do grobowej deski z nim. Serce biło tylko dla niego, nie chce nikogo, nie chce. Lekko oczy się kleiły, dotykając delikatnie opuszkami palców jego twarzy i potem włosów. Zawsze marzyła o takim akcie, pełen uczuć, fantazji i pożądania w której w niej cały czas znajdowało. Łza szczęścia się ukazała przy nim. Wtedy delikatnie wtuliła się w jego objęcia podczas snu mrucząc z szczęścia przy nim. Zasnęła w danym momencie.

Witaj, ukochana... - Powiedział leniwym głosem Shirei przecierając oczy. Spojrzał z rozczuleniem na Illię która leżała spokojnie obok niego. Nie mógł wymarzyć sobie niczego lepszego w życiu. Uśmiech nie schodził mu z twarzy. Ucałował delikatnie swoją ukochaną w czoło i wstał powoli z łóżka. Podszedł do wielkiej szafy i zaczął przeglądać wszelkie stroje które mogłyby się tam znajdować.
Nie martw się, postaram się jak najszybciej zorganizować ceremonię zaślubin... Póki co, będziesz mogła zająć się sprawami w swoim królestwie. Hmmm... - Cesarz zamyślił się na chwilę. Jak to zrobią? Obydwoje mają królestwa którymi muszą się zajmować. Nie mogą wiecznie przesiadywać w jednym. Jedno będzie musiało częściej być w swoim zamku - Powiedz, co zrobisz z władzą w swoim królestwie? Jak to rozwiążemy? Nie możesz przecież pilnować spraw swojego kraju będąc tutaj,
Powiedział spokojnie kiedy się ubierał w swoje szaty. Nie wiedział co zrobić ani jak to zrobić. Musieli coś wymyślić ale nie miał zielonego pojęcia co trzeba by było zrobić, żeby to ogarnąć.

Illivarra otworzyła mroczne oczka. Obudziła się spokojnie czując jego oddech jak powiedział do niej czule i wtedy odpowiedziała za równo:
- Witaj, mój ukochany - powiedziała do niego mrocznym i pełen uczuć do niego głosem w tym dniu. Illi wtedy poczuła ciepły całus, który wylądował na czole, że lekko zarumieniła się przy nim i serce zaczęło ją bić. Uśmiech pojawił się przy nim. Po chwili usłyszała co do ceremonii zaślubin to ją bardzo ucieszyło jak odpowiedziała:
- Cieszę się bardzo z tego, hmm co do Thangaldaros.. no faktycznie muszę załatwić kilka spraw - odparła do niego z powagą jak nadal leżała w łóżku zakrywając swoje ciało tym bardziej walory trzymając rękami pościel.
- Szczerze mówiąc nie mogę porzucić Thangaldarosu, gdyż mroczne elfy na mnie polegają, ale szczerze mam starszego brata którego mogę mianować zastępcą i mógłby mi wysyłać raporty oraz wtedy bym tutaj mogła spokojnie uzupełniać oraz gdyby tutaj mroczni mieliby dostęp żeby mieli bazę no gdzieś na granicy, wtedy by mogli spokojnie donosić informacje na temat ekonomii i inne sprawy, wtedy moim zdaniem pogodzę ze wszystkim, dlatego zawsze znajdę jakieś rozwiązanie, żeby nam nie zakłóciło rządzenia, a po drugie Thangaldaros i Vendicare zawsze wiązało się sojuszem co mnie to bardzo ucieszyło - odparła z pomysłem zarazem z nutką powagi w stronę przyszłego małżonka. W myślach miała lekkie obawy, czy ojciec jej żyje czy nie.. ale po co o tym na razie myśleć, trzeba w końcu wziąć się za siebie, teraz ona jest cesarzową.

Świat stanie w płomieniach, a niebo zadrży od krzyku potępionych. - mruknął cicho pod nosem. Miał wielką nadzieję, że Illivarra tego nie usłyszała. Jednak, nadzieja nie pasuje do demonów... Przeklął w duchu.
Nie widzę problemu, żeby mroczne elfy założyły ambasadę na pograniczu Vendicare. Ale póki co prawdopodobnie powinnaś wszystko załatwić, tam na miejscu, prawda? - spytał cicho swojej przyszłej Królowej.
Nienawidził siebie za to, że miał takie planu co do świata nad nimi. Nie chciał aby ktokolwiek o tym wiedział do póki nie będzie gotów do wypuszczenia apokalipsy ze swojego królestwa. Jedyne czego chciał, to szczęścia dla swoich poddanych. Nie jego wina, że jedyny sposób aby przynieść demonom dobre życie, to odebranie go wszelkiemu innemu stworzeniu? Podszedł po chwili zamyślenia do drzwi swej komnaty. Świat w jego głowie płonął, wszelkie pozytywne uczucia zniknęły z jego serca. Reiss wyczuł niepokój swego mistrza jednak nie zareagował, wiedział, że może to się skończyć źle.
Będę musiał Cię opuścić kochana... Przynajmniej na jakiś czas. Mam nadzieję, że poradzisz sobie ze wszystkim. Cała służba zamku jest do twej dyspozycji. Trzeba wiele przygotowań, aby plan nie spalił na panewce, prawda? - powiedział z wymuszonym uśmiechem po czym mocno pchnął drzwi i wyszedł w ciemność zamczyska.
[z/t]

Ilivarra po chwili rozprostowała się wtedy jak zastanawiała co zrobić z tym gdzie niby mieliby mieć tą ambasadę może gdzieś dalej albo niedaleko bramy Vendicare? Ahh kto tam wie, jakoś to załatwi przecież. Dziewczyna spojrzała się na niego ciepło, oczywiście nie słyszała tych słów jego gdyż jakoś nie przekuła uwagi na jego słowa. Wyczuła lekki wiatr smoka Reiss? hmm to może być interesujące, po chwili usłyszała dziwne dźwięki szczekania Velidiany. Ją zaczynała gryźć lekko w nogę łasząc się i spytała lekko:
- Skąd tutaj się wzięłaś - odparła ukucnęła tuląc się do swojego wierzchowca, zarazem towarzyszki zabaw. Uśmiech był rzadkim widokiem. Po chwili usłyszała jeszcze słowa ukochanego i odpowiedziała mu:
- Dziękuję Shirei, przekażę im ten plan architektowi i zastępcom jak zrobię zebranie krótkie oraz podejrzewam, że zrobię tutaj podziemiach ambasady zebrania, będzie moim zdaniem wygodnie - odparła spokojnym tonem. Szkoda było wychodzić z łózka, było tak ciepłe, a rozleniwiła się już trochę tak naprawdę. Spokojnie odetchnęła mówiąc:
- W końcu trzeba stać - odparła ze spokojem, jednakże ostatnie słowa wyczuła elfka, że jest coś nie tak, jakby pozytywne jego uczucia jakby zgasły w dziwnym momencie. Miała nadzieję, że nie zrobi żadnej niefajnej sytuacji tak naprawdę. Spokojnie odetchnęła widząc niedaleko mrocznego elfa czyli przyszedł posłaniec.. no tak wiedziała, że tak się stanie.
- Spokojnie dam radę - odparła krótko mówiąc do niego, jak zauważyła po chwili jak wyszedł. Zaczynała martwić się o swojego ukochanego Shirei, miała nadzieję, że wszystko będzie dobrze. Po chwili wstała z łóżka widząc dalej posłańca, który stoi przy strażnikach i zauważył swoją cesarzową z okna komnaty. Illi szybko ubrała się mając, że nie zapomniała niczego, a swojej torby nie zabiera bo i tak tutaj wróci po nią ma tam jedynie ubrania czyli nic tam ważnego nie posiada. Zabrała swoją broń bo bez niej nie potrafi obejść. Wyszła z pokoju idąc na korytarz z Velidianą.

z.t z Velidiana

Ilivarra jak przyjechała wraz ze swoimi mrocznymi elfami zauważyła z okna maszerujące z daleka jej wojsko czyli tworzą osadę, która ma graniczyć. Cesarzowa zastanawiała się czy to przypadkiem nie za wcześnie, ale jedyne słowa to były "to dla bezpieczeństwa moja Pani", zastanawiała się co mieli przecież na myśli. Była zamyślona w tej chwili, a może im chodziło o dremory czy inne rasy, które mogliby zaatakować ich? Ah kto tam wie..
- Tutaj połóżcie moją skrzynię - odparła zauważyła służkę, która jest przydzielona do królowej, gdy przedstawiła się, że będzie do niej należała. Zaskoczyło ją to przecież, po chwili poprosiła o ułożenie ubrań w garderobie, która była oddzielna od Cesarza. Szafa Cesarzowej stała po przeciwnej stronie pokoju czyli przy łożu. Służka wyciągała ubrania Illivarry układając w kostkę i powiesiła niektóre rzeczy na haczyki tak zwane żeby nie wyglądy źle. Mroczna zastanawiała się co porabia jej mama chrzestna i Evan, czy dają sobie radę?. Nie wiedziała czemu martwiła się o swojego przyszłego małżonka.. może dlatego żeby była cały czas rozkojarzona. Dwóch sługów jej pozostali u niej na służbie w Vendicare i powiedziała im:
- tam nie daleko macie obóz gdzie będziecie mieszkać, nie chcę sprawiać kłopotów żeby tutaj sprowadzać was jako służbę - odparła do nich stanowczo i poważnie. Nie okazywała zbytnio uczuć, ale miała jakoś dziwną minę czyżby przygnębioną? nie do końca. Królowa jedynie usiadła na łóżku cesarskim.

Illivarra odetchnęła po całym dniu jak skończyła się ceremonia zaślubin, no to faktycznie lekko ziewnęła próbując zdjąć ubranie, zastanawiało tylko ją gdzie jej mąż. Pewnie poszedł pić ze swoimi gośćmi. Ahh nie będzie uprzykrzać mu życia, niech w końcu napije się. Po chwili ubrała się wtedy podeszła do drzwi idąc na krótki spacerek.


z.t