Tak. Mama ewidentnie uciekała od tematu i jej też się to nie podobało. Chyba po tak długiej nieobecności zasługiwali chociaż na kilka słów wyjaśnienia. Reagowała jak pupilek na pieszczoty zadawane przez Shireia. Bawiła się nieustannie jego włosami spoglądając raz po raz wyczekująco na Astaroth.
Słuchała brata, który wciąż rościł do ich matki pretensje, ale były one zasłużone. Mieli prawo być zrozpaczeni i czuć się porzuceni. Mimo tłumaczeń kobiety nadal uważała, że nie musieli się tam wybierać. Sami nie wywalczyliby tej wojny, a lepiej by się nimi zaopiekowali, gdyby zostali z nimi, albo wybrali się w inne miejsce.
Zdziwiła się, gdy Shirei tak ostro wypowiedział się o ich ojcu. Nie znała go, ale brat tak. Może miał rację skoro tak go nazywał? Mógł mieć ku temu powody. Zostawił ich i mógł być o wiele gorszy od mamy. Nie, żeby ona była zła, ale jednak nie dało ukryć się żalu, który nadal gdzieś tam tkwił. Penie z czasem minie, ale rany są głębokie. U każdego dziecka bez względu na wiek.
Teraz przyszła kolej na wysłuchanie mamy. Ona zdawała się mieć bardzo dużo do powiedzenia na swoją obronę. Wątpiła, by brat dał się przekupić jej słowom, ale ona chętnie tego słuchała. Generalnie dla małej Ashtari była to jedna wielka gadka o niewiadomym. Jacyś bogowie, chaos i inne sprawy. Postanowiła zostawić to demonowi. On jest na tyle duży, że rozumie. Ona natomiast wychwytywała poszczególne informacje. Rozumiała, że mama nie chciała ich do końca zostawić. Ale mętlik wciąż był.
Nagle przekręciła ciekawsko głowę spoglądając jak zahipnotyzowana na mamę, a potem na profil Shirei'a. - Ale co to znaczy chędożyć? Ja też mogę? To jest fajne?- zainteresowała się tematem niezwykle. Brzmiało jak coś ekscytującego, dlatego też chciała. Musieli jej wytłumaczyć, bo przecież była ciekawa świata. No, to które będzie chętne, żeby dziewczynce wyjaśnić. Na pewno nie skończy drążyć, póki się nie dowie. O nie!

Shirei roześmiał się serdecznie na pytanie siostry. Zdjął ją powoli z ramienia i posadził na łóżku. Uśmiechnął się do niej.
Oczywiście, że możesz. I tak, jest to bardzo fajne i przyjemne. Ale najważniejsze tajniki tego obszaru życia musisz obgadać z Mamą bo Ja niestety będę musiał uciekać. Jeszcze się zobaczymy niedługo, więc nie martw się za bardzo.
Uśmiechnął się trochę wrednie w stronę Matki. Po chwili zobaczył jak Astaroth zareagowała na list o ojcu. Jego oczy nieco zaszły mgłą kiedy podniósł list. Uśmiechnął się okropnie.
Lepiej dla niego, żeby się znalazł...
Ucałował siostrzyczkę delikatnie w czoło i pogłaskał ją po głowie. Uśmiechnął się do niej ciepło i wyszedł powoli z pokoju.
[z/t]

Astaroth wtedy jak usłyszała swoją córeczkę z pytaniem co to chędożenie, czy to przyjemne i w ogóle. Co ona powie to już naprawde nie wie. Zastanawiało tylko ją jak to jej powiedzieć. Demonica zaczerwieniła się po chwili jak uznała że to będzie tragedia przecież ona jest jeszcze młoda na to żeby wiedzieć co to jest. Odetchnęła widząc reakcję swojego syna Shirei, zauważyła jego uśmiech no cóż grymas połowiczny po mamusi i tatusiu odziedziczył ale świecące po mamusi to norma co ją bardziej to ucieszyło. Demonica spokojnie wstała opierając się widząc reakcję swojego syna na ten list i te słowa które nie spodziewała się, że je usłyszy, wypowiedziała:
- Ano masz rację mój synu, ale mam nadzieję też że on się znajdzie - odpowiedziała spokojnym tonem. Smok spoglądał się co nie co na okolice czując dziwny posmak, widząc jak Shirei wylatywał na swoim smoku. W dodatku wcześniej widziała jakby błysk, że on coś kombinuje.
- A co do Chędożenia moja córeczko, to co mówił twój braciszek, zarazem mój synek miał rację to przyjemna czynność pomiędzy dwiema istotami, którzy kochają się z uczuciem czyli miłością, na pewno zrozumiesz jak dorośniesz - odparła spokojnym głosem do swej córeczki.
- Każda demonica zasługuje na miłość, tym bardziej Ty Ashtari - odparła uśmiechając się do swej córeczki radośnie. W końcu jest z nimi, może naprawić te relacje to dla niej naprawdę dużo znaczy, w końcu jak będzie czytała pewnie bajkę na dobranoc pójdzie do swej sypialni. Jak na razie nie myślała o wyprowadzeniu się bo raczej tutaj zostanie na zawsze do końca swych dni.

Posmutniała na moment jak Shirei odstawiał ją na łóżko. Szybko jednak dał jej do zrozumienia, że nie dzieje się nic złego i na pewno wróci. Zatem posłała mu szeroki, promienny uśmiech. Wysłuchała odpowiedzi na zadane przez nią pytanie. Zmarszczyła nosek. Przyjemne i fajne... Skoro to takie jest to ona też chce! Przytuliła go mocno na pożegnanie i pomachała na odchodne. Dopóki nie zszedł z jej pola widzenia odprowadzała go wzrokiem. - Będę na Ciebie czekała, wracaj szybko!- dodała.
Zaraz potem przeniosła zaciekawione spojrzenie na matkę. Za wiele nadal nie wiedziała na interesujący ją temat. A ona tak łatwo nie odpuszcza. Chciała konkretnej odpowiedzi, co to było. Jakie jest to już wiedziała, ale czym było? Jak to się robiło, że było fajne? Potrzebowała dogłębnego instruktażu, żeby też mogła się w to pobawić. Miała nadzieję, że dzieci mogą. Przecież dorośli już nie grają w gry. Okej... Czyli muszą być dwie osoby. I muszą się lubić! A może nawet kochać. To znacznie utrudniało sprawę. Spojrzała na mamę skonfundowana. - Ale koniecznie trzeba się kochać? Nie można po prostu kogoś lubić? No i jak to się robi... Chcę wiedzieć jak się w to bawi- odpowiedziała rozgoryczona formując usta w podkowę. Dorośli tak często ją zasmucali niejednoznacznymi odpowiedziami. Czy im naprawdę wszystko trzeba dosłownie tłumaczyć? Dla odmiany mogliby czasem sami się czegoś domyślić.
Mimo wszystko zadowoliła ją ostatnia wypowiedź Astaroth. - Dziękuję mamo- nie wiedziała co odpowiedzieć, ale chyba to było dobre zdanie. - Ale zostaniesz ze mną na noc, prawda?- zrobiła do niej maślane oczy ściskając Volta.

Demonica była całkowicie zaskoczona bo pomyślała że tamta odpowiedz będzie wystarczająca, ale niestety nie. Po chwili podeszła do łóżka próbują delikatniej wytłumaczyć jak mogła.
- Niestety będziesz musiała poczekać do bycie choćby nastolatką, bo dzieci nie mogą jeszcze ale kiedyś zasmakujesz to obiecuję Ci to - odparła spokojnie do niej wtedy mówiąc dalszą wypowiedz - jak będziesz nastolatką to wytłumaczę Ci tajniki tego, teraz to nie czas na to naprawdę bo możesz zrozumieć źle, a chcę dobrze dla Ciebie - odpowiedziała spokojnym głosem do swojej kochanej córeczki. Spokojnie odetchnęła mając nadzieję, że da biednej mamusi już odpocząć od tych pytań, ale to nic złego że pyta bo przecież po to jest rodzic żeby wytłumaczyć to.
- Moim zdaniem to jest dopełnienie miłości obydwu osób, a to że kogoś lubi to moim zdaniem nie wystarcza żeby z kimś to robić kogo tak naprawdę mało znasz - odpowiedziała spokojnie do niej wiedząc, że nie chce żeby coś złego stało w przyszłości. Będzie musiała chronić swoją córeczkę przed takim zagrożeniem. Po usłyszeniu ostatniego pytania swojej córeczki była bardzo mile zaskoczona wtedy odpowiedziała.
- tak zostanę córeczko kochana na noc z Tobą, nigdzie nie idę - odpowiedziała zdejmując delikatnie swoje buty i płaszcz kładąc swoją córeczkę wpierw pod kołderkę, a ona położyła się obok niej. Delikatnie palcami dotykała swojej córeczki włosów i dała buziaka w czółko.

Słuchała mamy uważnie. Skoro dopiero kiedyś mogła tego posmakować to przecież nie było sensu! Jak się jest dorosłym to już się nie bawi. Na twarz wkradł jej się markotny wyraz. Cała ta gadanina matki popsuła dziewczynce na chwilę humor. Wszyscy chcieli dla niej dobrze. Poniekąd to rozumiała, ale nienawidziła jak nie mogła dostać konkretnej odpowiedzi na konkretne pytanie. No, ale nic to. Wychodziło na to, że prędzej niż za kilka tysięcy lat się tego nie dowie, więc dała spokój. Stopą głaskała Voida, a w dłoniach ciągle ściskała Volta.
Spojrzała z zaciekawieniem na Astaroth. - No dobrze... Ale przecież dorośli się nie bawią. Chyba, że jednak nie wszyscy są tacy sztywni! - rzekła z zadowoleniem. No właśnie... Bo tak istniała szansa, że nie będzie musiała być śmiertelnie poważna. A jak na razie tylko w taki sposób kojarzyła jej się dorosłość.
Czyli jak się kogoś mało znało to nie można było tego robić... Hm... Ale przecież jak będzie duża to nie będzie musiała się nikogo prosić o zdanie, pozwolenie czy o coś podobnego, prawda? I nikt się nie dowie.
Przetarła oczy ze zmęczenia. - Poczytaj mi coś do snu- wymamrotała ziewając przeciągle. Opatuliła się kołdrą, która była już nieco ogrzana przez smoka. Położyła głowę na poduszce, przytuliła pluszaka i czekała aż mama zacznie coś czytać. Pewnie i tak za niedługo zaśnie.

Cesarzowa usłyszała dziwny huk jakby smok przyleciał, czyżby to syn, no tak syn z kobietą mroczna elfka, o kurcze pomyślała przecież to córka Allameris i chyba jego, nie była tego pewna tak naprawdę, ale jest bardzo do niego podobna. No cóż usłyszała też że zostanie jego żoną i Cesarzową. Uśmiechnęła się na wieść, że w końcu odnajdzie tą wymarzoną, a tak niedawno powiedziała mu, że znajdzie kogoś. A tutaj hops znalazł. Po jakimś czasie ujrzała wcześniej w papierach, że córka mrocznych elfów ma zostać jego żoną politycznie. Czuje że to nie będzie tylko polityka, z tego wyniknie wielka miłość obydwu. Wtedy usłyszała skradanie się powolutku dwójki bo usłyszała kroki mrocznej i swojego syna oraz poszli do jego pokoju. Wtedy zacznie się ich igraszki, miała nadzieję, że córka tego nie usłyszy bo pewnie spyta czy to są faktyczne chędożenie czy igraszki?
Astaroth wtedy spokojnie odetchnęła z ulgą, gdy córeczka już nie mówiła o tym gdyż ciężko tak naprawdę wytłumaczyć małoletniej zważywszy nie chciała jej zniesmaczyć tym, jak kto wygląda szczegółowo. Posłuchała jej uważnie i lekko zaśmiała się, kiedyś zobaczy czym jest prawdziwa przyjemność z pożądaniem oj tak.
- Powiem Tyle, jak staniesz się w wieku nastolatki to będzie początek co do intymnych spraw - odparła z lekkością w głosie, no cóż nie może potwierdzić jej słów, po prostu nie miała racji, ale to przecież dziecko każdy inaczej myśli i tyle. Odetchnęła widząc jak jest śpiące wtedy wzięła książkę z półeczki jak wstała i podeszła do łóżka jej oraz ułożyła się obok mówiąc bajkę o dwóch prasmokach Lydianie i Morgoth, bo ta bajka była bardzo popularna i zaczęła:
- Dawno, Dawno temu, w przepięknej krainie Bogów mieści się w mistycznym miejscu - zaczynała czytać swej córeczce z akcentem, żeby zaciekawiło ją co tam może być... i zaczynała dalej mówić:
- byli tam niebianie i bogowie, którzy zamieszkiwali tam tereny, a u nich była mała dziewczynka która nie miała swojego miejsca bo ciągle wędrowała szukając przeznaczenia czy też przygód, mając nadzieję że odnajdzie swoich bliskich. W następnym dniu wędrowała cały czas napotykając różne istoty i rozmawiała - zaczynała cały czas mówić, jednakże czytając dalsze linijki patrzyła kątem oka na córeczkę i zarazem czytała jej. Spokojnie czytała czuwając przy Ashtari.

Leżała sobie spokojnie pod kołdrą. Dostrzegła, że mama czegoś nasłuchuje, dlatego i ona wytężyła słuch. Słyszała różne dziwne odgłosy, których chyba nie chciała słyszeć, bo nie wiedziała czym są. Duchy? Nie chciała o tym myśleć. Złapała mamę za rękę i spojrzała na nią z niewielkim przerażeniem. - Mamo czy tam za ścianą są duchy? Albo jakieś inne potwory? Co to za głosy- zagadnęła już bardzo zaspanym głosem. Jeszcze przed chwilą była bardzo bliska oddaniu się w objęcia Morfeusza, ale w ostatniej chwili zaczęła coś dziwnego słyszeć.
Szybko jednak zapomniała czym była przed chwilą zainteresowana. Może nie chciała słyszeć odpowiedzi na swoje pytania? Jeszcze się okaże, że ich zamek coś nawiedza, a ona nie będzie mogła normalnie spać.
Zaczęła z uwagą przysłuchiwać się bajce, która opowiadała jej matka. Co jakiś czas ziewała przeciągle, a z czasem zaczęła przyciągać jej dłoń do siebie. Nawet nie zauważyła, kiedy zaczęła się do niej przytulać. Ciągnęła ją do siebie dopóki nie położyła się obok niej i nie przytuliła. Wtuliła się w jej miękkie ciało wdychając specyficzny maminy zapach zaplątując się dłońmi w jej włosy. Oddała jeszcze kilka drobnych ziewnięć, po czym jej powieki zaczęły stawać się coraz cięższe. W końcu na dobre je zamknęła. Usta jej się rozchyliły i zasnęło dziewczątko zmożone dniem pełnym wrażeń. A raczej nocą. Na pewno będzie miała dużo ciekawych snów. Cieszyła się jak nie wiem z tego, że jej brat wrócił do królestwa, tak samo jak mama. Do kompletu brakowało tylko ojca, którego jeszcze nie zdążyła poznać. Na usta wkradł jej się delikatny uśmiech i w ten sposób smacznie sobie spała.

Astaroth wtedy spokojnie odetchnęła słysząc te dziwne dźwięki, raczej przestały nadawać takie niechlubne, a może chlubne przecież to miłość. Odetchnęła tylko raz wtedy jak przestała już czytać widząc jak córeczka kochana zasypiała już prawie w objęciach jej i morfeusz zapraszał do snu. Wtedy usłyszała jej delikatny głos i spytała co to za odgłosy po czasie nie wiedziała co odpowiedzieć ale cóż coś musiała wymyślić:
- Hmm, co mogę powiedzieć, to nie duchy, spokojnie, żadnych duchów nie mam córeczko moja kochana - odparła mamusia do córeczki, wtedy spokojnie zaczynała gładzić jej włosy w dodatku jeśli powie co robią to pewnie wyrwie się z łóżka, i będzie chciała przez dziurkę od klucza gapić. Nie można tak przecież, ale raczej dzieci zawsze są ciekawe. Zamyślona cały czas była w danym momencie, patrząc jak córeczka cały czas śpi przytulona do niej, nie potrafiła się jakoś oderwać. Odłożyła po cichutku książkę z bajką. Spoglądając przez okno myśli cały czas gdzie jej mąż jest, tak naprawdę została sama z dwójkę dzieci co jedno z nich już jest dorosłe przecież i może dochować potomków. Demonica lubi dzieci to tym bardziej cieszyłaby się z wnuków i wnucząt. Uśmiechnięta była czule okazując miłość subtelnie swojej córce. Dziwne znaki widziała z okna z daleka w stronę Wulkanu. Jakoś ją to nie zaciekawiło za bardzo. Bardziej zauważyła ten dym co ją strasznie zaskoczyło, nie potrafiła usiedzieć dlatego mając nadzieję, że nie obudzi córki wstała i ruszyła po cichutku z pokoju zamykając drzwi.

z.t

Różne sny miewała podczas tej nocy, ale po raz pierwszy w życiu przespała całą noc bez budzenia się. Nic dziwnego. W końcu znalazła matkę i nie była zmuszona do codziennych koszmarów z zakapturzoną postacią. Wczorajszy dzień był pełen emocji i wrażeń, toteż dziewczynka pospała trochę dłużej niż to miała w zwyczaju. Jedno było pewne - po raz pierwszy od dawna była bardzo szczęśliwa i chciała zatrzymać ten stan już na zawsze. Jeszcze pamiętała jak zasypiała wtulona w ciepłe ciało matki z jej zapachem wypełniającym nosek.
W końcu przyszedł czas na otworzenie najpierw jednego, a potem drugiego oka. Przeciągnęła się przy okazji ziewając. Przetarła piąstkami zaspane oczy i rozejrzała się po pokoju. Void był na swoim miejscu, Volt też... Ale za to mamy nigdzie nie było. Może znowu zniknęła? Na moment zamarła jednak przypomniała sobie o ich wczorajszej złożonej obietnicy. Skoro Astaroth obiecała to na pewno nie mogła ich zostawić. Wygrzebała się szybko spod pościeli zsuwając nogi na dywan. Podbiegła do szafy z trudem otwierając jej drzwi. Wyciągnęła szkarłatną sukienkę dla odmiany. Założyła na siebie. Zawsze to ktoś ją ubierał, ale dzisiaj nie miała na to czasu. Szybko podeszła do toaletki, przeczesała włosy, założyła buty, chwyciła Volta, zawołała Voida i pospiesznie opuściła komnatę. Zlustrowała pusty korytarz. Za rogiem dostrzegła matkę. Musi się pospieszyć, żeby dogonić mamę na tych krótkich nóżkach. Zatem biegła. Zawsze mógł podrzucić ją Void, ale wtedy by zrobiło się zamieszanie. Wolała tego uniknąć. Była bardzo ciekawa dokąd poszła mama.
[zt]