Nazwana tak na cześć chłopca, który czuł się odrzucony przez swój gatunek. Wędrował po świecie w poszukiwaniu spokoju i szczęścia, aż dotarł na wyspę. Legenda głosi, że syreny oczarowane jego wrażliwością i urodą, zaopiekowały się samotnikiem i wychowały jak swojego. Niestety zazdrośnicy pewnego wieczoru napadli biedaka w jaskini i zabili go żywiąc się na nim, gdyż wierzyli, że to za sprawą krwi chłopiec mógł rozmawiać z syrenami. Syreny widząc to wyłoniły się z oceanu, poruszone całym zajściem. W gniewie posilili się truchłami zabitych, i od tamtej pory nie tolerują ludzi. Jaskinia do tej pory nosi znamię dawnych wieków. Gdzieniegdzie nadal widać czerwone zabarwienia i kości umarłych.